Vlaams minister voor Begroting, Philippe Muyters, moet op zoek naar 319 miljoen euro, wil hij bij de komende begrotingscontrole een begroting in evenwicht neerleggen. Dat deze en de nog komende budgettaire denkoefeningen zich niet langer en alleen kunnen beperken tot een aaneenrijging van eenmalige maatregelen is hierbij een feit. Dit geldt trouwens ook voor de federale overheid. De diplomatieke herschikkingen die minister van Buitenlandse Zaken, Didier Reynders, afgelopen weekend ontvouwde sluiten hier dan ook naadloos op aan. Op basis van een grondige doorlichting van onze diverse consulaire en diplomatieke posten wereldwijd worden een aantal verschuivingen, groeperingen, sluitingen en openingen doorgevoerd. Hierbij wordt ook een interessante nieuwe piste geopend waarbij landen van de Benelux zich akkoord verklaren om in bepaalde landen gebruik te willen maken van een en hetzelfde gebouw, alsook om bepaalde diensten zoals beveiliging te delen.
Maar ook Vlaanderen beschikt over heel wat buitenlandse vertegenwoordigers. Dit zijn meestal vertegenwoordigers van de Vlaamse Regering of vertegenwoordigers van FIT, Flanders Investment and Trade. Wel, misschien kan Muyters samen met Peeters zich eens een zelfde denkoefening die men op de FOD Buitenlandse Zaken heeft gehouden, aanmeten. Want waarom zou er hier geen samenwerking mogelijk zijn met de federale partners of met de Brusselse en Waalse partners? Laten we als voorbeeld eens naar Spanje kijken. Zowel Vlaanderen, Brussel als Wallonië hebben een economische en handelsattaché in Madrid. Maar zowel Brussel als Wallonië laten hun vertegenwoordiger bureau houden in de Belgische ambassade. Vlaanderen doet dit niet, die houden ergens anders in Madrid huis. Houdt een aparte locatie meer prestige in? Dat is nog maar de vraag, maar vooral tegen welke prijs? Is dit een doorslaggevend element voor toekomstige investeerders? Toegegeven, Vlaanderen is nu eenmaal niet vies van enige grootheidswaanzin in deze. Herinnert u zich nog het Vlaamse Huis in New York? Dat is gevestigd op de 44ste verdieping van het prestigieuze New York Times Building. Huurprijs: 500.000 euro per jaar. Niet alleen het uitzicht is met andere woorden adembenemend. Rest de vraag of dit ook in verhouding staat met wat dit voor Vlaanderen als return genereert.
Het hebben van economische en bestuurlijke vertegenwoordigers in het buitenland is belangrijk. Daar twijfelt geen enkel land aan en inderdaad diplomatie heeft nu eenmaal een belangrijke representatieve verantwoordelijkheid en dit kost inderdaad veel geld. De vraag is alleen of men in tijden van besparingen dit als heilige huizen moet beschouwen. De federale denkoefening reikt alvast enkele interessante pistes aan, die ook op Vlaams niveau tot nadenken moet aanzetten. Want Vlaanderen kan in deze belastingsgeld wel degelijk op veel efficiëntere manier aanwenden en heel vaak kan dit zelfs bijzonder eenvoudig: door eenvoudig weg samen te werken met de federale, Brusselse en Waalse collega’s.