De kunstminnende Vlaming moet kunnen genieten van topkunst uit de hele wereld. Dat gebeurt nu te weinig, wegens de hoge verzekeringskosten voor tentoonstellingen. De overheid kan haar steentje bijdragen door borg te staan voor een deel van de kosten. Zonder impact op de begroting.
Jean-Jacques De Gucht Vlaams Parlementslid (Open VLD)
Elke Vlaming met een hart voor cultuur wil met zijn eigen ogen topwerken uit alle hoeken van de wereld kunnen aanschouwen. Het beperkte aanbod laat de kunstliefhebber nu echter op zijn honger. Dat komt voornamelijk door de verzekeringskosten die gepaard gaan met het lenen van topkunstwerken. Voor organisatoren van tentoonstellingen liggen die kosten te hoog. Onze overheid kan dat euvel uit de weg ruimen door eindelijk werk te maken van een indemniteitsregeling.
Dat de verzekeringskosten een belemmering vormen, staat haaks op de realiteit van onze geglobaliseerde samenleving. De technologische vooruitgang brengt alles en iedereen - fysiek dan wel digitaal - met elkaar in contact. De toenemende interactie tussen culturen is de meest vruchtbare bodem voor kunstenaars. De meest innovatieve en krachtige kunstwerken komen voort uit een amalgaam van invloeden. De kunstliefhebber in Vlaanderen kan niet genoeg proeven van deze geglobaliseerde cultuurwereld, en die lacune moet verdwijnen.
Dat internationale topwerken hun weg naar hier niet vinden, heeft niets te maken met onze culturele instellingen. Onze cultuurhuizen en musea zijn van topniveau. Onze regio herbergt museale pareltjes als het MUseum van Hedendaagse Kunst Antwerpen, het Koninklijk Museum voor Schone Kunsten of het Stedelijk Museum voor Actuele Kunst. Eén voor één toeristische trekpleisters voor iedereen met een kunstminnend hart die ons land bezoekt.
Maar als we omgekeerd willen dat onze cultuurhuizen en musea elke kunstminnaar hier kunnen laten genieten van buitenlandse topwerken, dan is het aan onze overheid om ze een steuntje in de rug te geven. Ze kan onze instellingen aanbieden borg te staan voor een deel van de verzekeringskosten. Die indemniteitsregeling is het middel bij uitstek om de hele kunstwereld naar Vlaanderen te halen.
Het is een beproefde methode gebleken in het buitenland. Een recent en uitstekend voorbeeld is de tentoonstelling 'Magritte: The Mystery of the Ordinary, 1926-1938' van de wereldbekende Belgische surrealist in het Museum of Modern Art (MoMA) in New York. De tentoonstelling kwam er mede dankzij borgstelling door de Amerikaanse Federal Council on the Arts and the Humanities.
Risico
Het succes van de indemniteitsregeling is onmiskenbaar. Zeker als je ook in rekening brengt dat het een beleidskeuze is zonder impact op de begroting. Het risico op beschadiging is verwaarloosbaar, en tegenover dat minimale risico staat een maximale cultuurbeleving voor elke kunstliefhebber in Vlaanderen. Het verbaast dus niet dat Europa al meermaals het nut ervan heeft benadrukt en landen aanspoort om de maatregel in te voeren. Dat wij een van de enige landen zijn die dat nog niet ter harte hebben genomen, des te meer.
Ik hoop dat we in deze legislatuur kunnen landen met dit dossier. Zodat onze cultuurhuizen en musea topkunstwerken naar Vlaanderen kunnen halen.
De Tijd (03-10-2014)