Het is ronduit absurd dat we geen eenvormig Europees migratiebeleid hebben.
De huidige migratiepolitiek staat weer in het centrum van de belangstelling. Termen als links en rechts krijgen weer vorm in de politieke fora. En voor de verandering is er een meningsverschil over de invulling in de verschillende taalgebieden. Als we een korte analyse maken van de problematiek valt ons een eerste zaak duidelijk op, in de gehele discussie spreekt men steeds over de migratieproblematiek van België, sommigen maken vervolgens ook nog het onderscheidt tussen de verschillende regio’s. Deze redenering is natuurlijk fundamenteel onjuist. De oplossing die wij hier voorstellen heeft dan ook niets te maken met het huidige of in het verleden gevoerde beleid. We denken immers dat België, alleen, de huidige problematiek inzake migratie niet kan oplossen. Wij geloven meer in een oplossing op een Europees platform. Het is onze overtuiging dat de nationale ministers van asiel en migratie beter vervangen worden door een commissaris die zich binnen de Europese commissie bezig houdt met asiel en migratie. De Europese unie heeft er immers voor gezorgd dat er vrij verkeer van personen, goederen en diensten mogelijk is. Het is dan ook niet meer dan normaal dat we afstappen van de idee dat we op het niveau van de lidstaten over deze aangelegenheid moeten discussiëren. Een eenvormig en coherent migratiebeleid binnen Europa lijkt dan een logischer en meer wenselijke oplossing.
In het migratievraagstuk is het nuttig om een blijvend onderscheid te maken tussen zij die asiel aanvragen en zij die Europa wensen binnen te komen om economische of sociale redenen. Het fundamentele recht op asiel wanneer men in eigen land vervolgd wordt om religieuze, politieke of andere redenen staat buiten kijf. Het opvangen van deze mensen is een humanistische plicht. Alleen heeft de keuze van Europa om sinds 1978 zijn grenzen te sluiten en de facto nieuwe migratie onmogelijk te maken ervoor gezorgd dat deze asielprocedure quasi de enige is die nog open staat om een land binnen te komen.
Een tweede, zeker niet minder belangrijk besluit, is dat de huidige werkwijze uitnodigt tot misbruik van deze procedure in ons land en de andere lidstaten. Het is beangstigend om te zien hoe politieke spelletjes worden gespeeld met de levens en de toekomstkansen van duizenden mensen. De vrijheid om zich vrij over de wereld te bewegen en een beter leven te vinden voor zichzelf of zijn kinderen is een evidentie. Het is volgens liberalen, en velen met ons, zelfs een fundamenteel recht om voor zichzelf omstandigheden te zoeken waarbij de ontplooiingskansen en levensomstandigheden volgens eigen inzichten maximaal zijn. Migratie is van alle tijden en maakt deel uit van de “condition humaine”. Als economische of sociale krachten voldoende sterk zijn, brengen zij een onweerstaanbare stroom van migratie op gang. In zulke gevallen is het onmogelijk voor democratische staten om illegale migratie te stoppen, zeker als het quasi onmogelijk gemaakt wordt om legaal te migreren.
We moeten migratie dus niet alleen Europees regelen, we moeten ook af van de kortzichtige manier van redeneren inzake migratie. We leven in een geglobaliseerde wereld en enige bewustwording over dit feit kan zeker bij politici geen kwaad. Vandaag hebben naar schatting 200 miljoen mensen hun thuisland verlaten. Het is dan ook spijtig dat velen zich vandaag nog steeds verzetten tegen deze realiteit en ze aangrijpen voor stemmenmakerij. Als we met een open blik kijken naar wat zich vandaag afspeelt moeten we dan ook een oplossing vinden voor de huidige situatie, niet alleen voor de personen in kwestie, maar ook voor de economische realiteit waarin wij leven.
Een vorm van economische migratie organiseren op een Europees niveau lijkt ons dan ook de beste weg om te bewandelen. Europa is al een tijd bezig met de zogenaamde “Blue Card”, naar analogie met de “Green Card” in de Verenigde Staten en Canada. Hierbij wordt het makkelijker om hooggeschoolden en mensen die hier knelpuntberoepen kunnen invullen binnen te laten. Hiermee wordt ook een groot deel van de migratiedruk weggenomen. Het leidt er ook toe dat vele mensen die vandaag illegaal het land binnenkomen via dure mensensmokkelaars en hier in mensonwaardige omstandigheden verblijven en werken, worden opgenomen in de maatschappij. Er zit dus ook een duidelijke sociale component aan dit voorstel.
Dit moet ook in de EU leiden tot een opschorten en afbouwen van beschotten en regels die op dit moment de arbeidsmobiliteit bemoeilijken. Hier lopen de Verenigde Staten ver voorop, met een systeem dat een hoge arbeidsmobiliteit kent, maar waarbij werkende burgers ook meer overhouden van hun loon. Tegelijk kiezen ook migranten die landen uit waar hun kennis en vaardigheden het best tot hun recht komen. Iets wat migranten in staat stelt om in een of twee generaties perfect ingeburgerd te zijn en de sociale ladder te beklimmen. En deze oplossing hoeft helemaal niet nefast te zijn voor de eigen economie, integendeel. Verschillende studies tonen aan dat een legale migratie de economische groei kan ondersteunen en de werkloosheid kan doen dalen. Een win-win situatie voor eenieder.
Als mensen die zich bewust zijn van de geglobaliseerde wereld, van een Europa gebaseerd op menswaardigheid en kansen, waar nationale grenzen vervagen, pleiten wij dan ook voor een eenvormig Europees migratiebeleid waar afgestapt wordt van een vastgeroeste visie op mens en maatschappij.
Jean-Jacques De Gucht – Senator
Philippe De Backer – Voorzitter Jong VLD