Verschillende kieswijzers en stemadviezen trachten weer te geven welke partijen het dichtste bij de bevraagden aanleunen. Als er één thema is waar partijen écht kleur moeten bekennen, zijn het ethische zaken. In die voorstellen of keuzes van een partij lezen we hoe progressief of conservatief een partij is. Vandaag verbaas ik me -na de petitie van LEIF over euthanasie bij dementerenden- opnieuw over de verstarde houding die sommige politieke partijen aannemen als het gaat over het eindelevenskwesties, over hun onvermogen om zich aan een veranderende tijdsgeest aan te passen. Over hun onvermogen om de realiteit onder ogen te zien.
De petitie van LEIF vraagt werk te maken van een aangepaste euthanasiewet voor mensen met dementie en andere vormen van onomkeerbare, verworven wilsonbekwaamheid. Nu kan euthanasie bij dementie alleen in een vroeg stadium, meer bepaald als de persoon in kwestie nog wilsbekwaam is. De realiteit is dat de evolutie van de aandoening niet te voorspellen is waardoor mensen gedwongen worden om vroeg in hun ziekteproces die beslissing te nemen. Het dramatische is dat sommigen daardoor te vroeg uit het leven stappen.
Het is belangrijk dat er in de volgende legislatuur een wetgevend kader tot stand komt na grondige studie waarbij alle betrokken actoren moeten gehoord worden. Dit om de patiënt én arts te beschermen. Ons land heeft vijf jaar stil gestaan als het gaat over ethische thema’s. Wij moeten er opnieuw zorg voor dragen dat elke burger in alle vrijheid beslissingen kan nemen over zijn eigen leven en dood. De mogelijkheid tot euthanasie bij dementerenden hoort daarbij.
Het is voor mij dan ook onbegrijpelijk dat CD&V met N-VA in het zog, de discussie over euthanasie voor dementerenden uit de weg willen gaan door op een evaluatie van de wet aan te sturen. Een wat vreemde houding want recent bleek dat 75% van het christen democratische kiespubliek de euthanasiewet steunt. Twee jaar geleden organiseerde ik een symposium om de huidige euthanasiewetgeving onder de loep te nemen. Verschillende experts van binnen- en buitenland, kwamen tot eenzelfde conclusie “er zijn nog enkele hiaten in de huidige wetgeving waardoor de regeling momenteel discriminerend is”. Na dit symposium heb ik in de Senaat een evaluatie van de wet op tafel gelegd, ze ligt er nog steeds omdat CD&V en N-VA toen geen evaluatie wilden.
Vandaag verneem ik via de pers dat die bereidheid er wel zou zijn. Prima, maar dan verwacht ik wel een ernstig debat met alle betrokkenen. Op dit moment lees ik de bereidheid eerder als een verkapt initiatief met als finale doel de huidige wetgeving terug te schroeven, tegen de wil van de bevolking in.
Verkiezingen gaan over mensen, ze gaan ook over vrijheid. Geven we mensen zélf de mogelijkheid om hun leven te bepalen, om keuzes te maken ook als het gaat over het einde van het leven? De mate van vrijheid, het progressieve karakter van een partij dat lezen we niet in verkiezingsbeloften, dat lezen we in de ethische initiatieven van de partij.