09 augustus 2013

In homofoob Rusland verliezen Olympische Spelen bestaansrecht

De man die in ontbloot bovenlijf zijn paard berijdt, drukte in de Doema de antihomowetten erdoor

Justin Fashanu was in 1990 de eerste professionele voetballer die er publiekelijk voor uitkwam homoseksueel te zijn; hij pleegde zelfmoord in 1998. In 2009 zagen de Justin Fashanu All Stars het licht. Ze maken deel uit van een campagne tegen homofobie in het voetbal. Dat Robbie Rogers er dit jaar openlijk voor uitkwam homoseksueel te zijn en in één adem verklaarde te stoppen met professioneel voetbal, is echter een teken dat de af te leggen weg nog lang is; dat de LHBTI-gemeenschap (lesbische, homoseksuele, biseksuele, transseksuele en interseksuele personen) aparte spelen organiseert, de World Outgames, eveneens. De reden dat de LHBTI-gemeenschap eigen spelen heeft opgericht, heeft niets te maken met het sportieve, des te meer met het maatschappelijke fenomeen van homofobie; een fenomeen dat in de sport nog meer zou plaatsvinden. Frank Boeckx stereotypeerde dit afgelopen maandag alvast in het voetbalprogramma Extra Time. De keeper van AA Gent achtte het nodig de hoop te uiten dat er geen homo's in de douche van zijn club te vinden zijn. Louis van Gaal deed, door naar de Gay Pride te trekken, dan weer een nobele poging om te tonen dat op zijn minst een deel van de voetballerij openstaat voor holebi's. Hij meent dat de voetbalwereld een machowereld is en zoekt daarin de verklaring waarom homoseksuelen niet happig zijn om erin te vertoeven. Masochisme is echter een non-excuus.

Maakbare samenleving

Het is in de eerste plaats de politiek die op deze lange weg het voortouw moet nemen. Overheden hebben de plicht de fundamentele rechten van een moderne samenleving, zoals de gelijkheid van elk individu, ongeacht zijn of haar geaardheid, te ondersteunen en beschermen. De praktijk toont alvast de mogelijke invloed van de overheid op de maakbare samenleving. België is, dankzij de initiatieven van de paarse regeringen, het op één na homovriendelijkste land in Europa met een wetgeving die ernaar streeft dezelfde rechten te bieden aan elk individu, ook wanneer het op huwen en adopteren aankomt. Niet toevallig staat ons land ook op de vierde plaats wanneer het gaat om tolerantie in de samenleving ten aanzien van holebi's. Uiteraard heeft ook ons land nog een weg af te leggen, denk maar aan de homofobe moord in Luik vorig jaar, maar onze federale overheid speelt wel kort op de bal door een nationaal actieplan tegen homofobie te lanceren. Een overheid die de fundamentele rechten van elk individu met hand en tand verdedigt, ongeacht zijn of haar geaardheid, beïnvloedt met andere woorden wel degelijk de publieke opinie. Poetins Rusland kiest resoluut voor een ander beleid; een beleid van oppressie. De man die in ontbloot bovenlijf zijn paard berijdt, drukte in de Doema de antihomowetten erdoor. Deze wetten verbieden onder andere het verschaffen van informatie aan jongeren over homoseksualiteit. Jongeren, in volle onzekerheid op zoek naar hun seksualiteit, het recht op informatie ontnemen, sterker nog, stigmatiseren, is niet kiezen voor fundamentele rechten voor elk. Zo een overheid is integendeel rechtstreeks verantwoordelijk voor een klimaat van discriminatie, intimidatie en geweld ten aanzien van holebi's. Hoeft het dan te verbazen dat Rusland de afgelopen tijd opgeschrikt werd door gruwelijke homofobe moorden? Hoeft het dan te verbazen dat sinds de antihomowetten meer en meer Russische homoseksuele jongeren in filmpjes, gepost op YouTube, belachelijk gemaakt en geslagen worden? Hoeft het dan te verbazen als door deze nieuwe wetgeving de Russische maatschappij nog meer onverdraagzaamheid tentoonspreidt ten aanzien van seksuele minderheden; ten aanzien van jongeren op zoek naar hun seksualiteit?

Intimidatie

Wat wel mag verbazen is dat het Internationaal Olympisch Comité de Russische stad Sotsji het recht heeft geboden de Olympische Winterspelen van 2014 te organiseren. Het IOC weert de kritiek, die er gekomen is naar aanleiding van de antihomowetten, met de Russische garantie dat diegenen die de Spelen zullen bijwonen, niet getroffen zullen worden. Maar, Jacques Rogge, wat biedt dit voor garantie aan elke Russische homoseksuele jongere die dagelijks het slachtoffer is van discriminatie, intimidatie en geweld zonder enige wettelijke bescherming? Hoe is dit in lijn met de statuten van uw Olympisch Comité die stipuleren dat de sport ten dienste moet staan van de mensheid en discriminatie net moet bestrijden? De enige terechte keuze die u kan maken is een andere stad dan Sotsji aan te duiden om de Spelen te organiseren. De keuze voor een stad die de Spelen van de gelijke rechten organiseert; met de regenboogvlag naast de olympische vlag en homo's naast hetero's in de douche. Sportieve prestaties hangen immers niet af van seksuele voorkeur. Hopelijk beseffen u en uw collega's dit tijdig, voordat onze Olympische Spelen hun bestaansrecht verliezen.

  • Bron: De Morgen
Reageer:
  1. Naam*
  2. E-mail*
  3. Bericht*