'We hebben geen eind gemaakt aan een militair regime om het te vervangen door een fascistische theocratie.' Aan het woord is Ali Ahmed, een 12-jarige Egyptische jongeman en sinds dit weekend een YouTube-hit. Geen legoblokken voor deze pientere jongen, wel kranten. Haarfijn legt hij uit waarom de Egyptische burger na president Hosni Moebarak ook af wou van president Mohamed Morsi. De Arabische revolutie wil democratie in plaats van dictatuur, of dat nu de dictatuur is van één man dan wel van één partij of van één meerderheid. President Morsi was nochtans democratisch verkozen, zeggen de moslimbroeders. Een democratie stopt echter niet bij democratische verkiezingen. Democratische verkiezingen moeten gevolgd worden door een democratisch bestuur, en net daar faalde Morsi. De president van de moslimbroeders opteerde voor een dictatuur van de meerderheid waarbij een islamitische grondwet werd opgelegd aan de hele Egyptische bevolking.
Minderheden
Om twee redenen is dat een democratie onwaardig. Ten eerste moet een democratische grondwet gekenmerkt worden door inclusie, niet door uitsluiting. Het opleggen van een islamitische grondwet door een meerderheid is voorbijgaan aan de rijke diversiteit van een land, van Egypte. Een democratie beschermt de rechten van de minderheden in plaats van de wil van de meerderheid op te leggen. Ten tweede gaat de islamitische grondwet voorbij aan enkele universele waarden. 'De moslimbroeders zeggen bijvoorbeeld dat vrouwen altijd gelijk zijn aan mannen, behalve als het in strijd is met de islam.' De 12-jarige Al Ahmed slaat nogmaals spijkers met koppen. Een democratische constitutie is de basis van een staat waarbinnen elk individu, ongeacht geslacht, cultuur, religie, etniciteit, taal of seksuele geaardheid, de mogelijkheid krijgt om de eigen identiteit te ontwikkelen. De gelijkheid van man en vrouw, de scheiding van kerk en staat en de vrijheid van meningsuiting zijn daarbij onontbeerlijk. De grondwet van de moslimbroeders van Morsi onderschreef dit alles echter niet, waarop de minderheid op straat kwam.
Europa
Die minderheid wordt onvoldoende gesteund door Europa. Als Europa inderdaad het juk van het cultuurrelativisme van zich heeft afgegooid, dan vreest het niet de moslimbroeders tegen de borst te stoten; angst is een slechte raadgever. Eén Europese stem moet Egypte, en bij uitbreiding de gehele Arabische wereld, aanmoedigen naar een echte bloeiende Arabische Lente te streven. De enige weg daar naartoe is door het verankeren in de grondwet van de waarden dit ik net aanhaalde. Het zijn immers geen westerse maar universele waarden, waar elke burger recht op heeft. Bovendien is de enige weg daar naartoe via een civiel bestuur, geen militair. Europa moet er daarom eveneens op hameren dat het leger de revolutie opnieuw in de handen van de Egyptische burger moet leggen. Anders dreigt het leger behalve Morsi ook de democratie te verdrijven. Dat moet koste wat het kost voorkomen worden, desnoods letterlijk. In het belang van de Egyptische burger moet Europa de geldkraan dichtdraaien als geen werk wordt gemaakt van een democratische inclusieve staat van moslimbroeders en minderheden. Anders zal de 12-jarige Ali Ahmed binnenkort moeten zeggen: 'We hebben geen eind gemaakt aan een fascistische theocratie om het te vervangen door een militair regime.' Ali Ahmed heeft recht op zijn democratie, net als elk ander kind van de revolutie.