03 augustus 2013

Vlaams Machiavellisme

In 2005 trok de huidige N-VA voorzitter met een colonne vrachtwagens vol nep geld de taalgrens over om de transfers zichtbaar te maken. De reden dat de N-VA voorzitter hamert op de sociaal-economische nagel, ligt in zijn opleiding. Het verleden leert ons namelijk dat nationalistische bewegingen pas succes kennen, wanneer de bevolking gelooft dat ze dankzij de beweging meer welvaart zal kennen. De voorzitter heeft zijn volgelingen deze geschiedenisles alvast goed uitgelegd, zo blijkt.

Vorige week had de gedoodverfde toekomstige voorzitter het over het aantal leefloners in Wallonië, de N-VA kamerfractieleider liet recent optekenen dat de bestaansreden van de partij niet langer bij de culturele ontvoogding, maar wel bij de sociaal-economische ontvoogding van de Vlaming ligt en de volgeling in Aalst foeterde, naar aanleiding van de koningswissel, dat de economische context meer aandacht moet krijgen dan ‘de parade’.

Tegelijk heeft de Aalsterse volgeling het echter met trots over de Vlaamse leeuw die fier wappert in de stad en de foto van het koningspaar die uit de gemeenteraadzaal is verwijderd. Hiermee verraadt hij de holle retoriek van de Vlaams-nationalisten. Met de stroop van een Vlaams welvaartsparadijs wordt de Vlaamse burger gelokt om het eigenlijke doel van N-VA te realiseren: een symbolisch Vlaanderen zonder koningsportretten, met Vlaamse leeuwen uit het raam, geel/zwarte nummerplaten en als het even kan Vlaamse frituren met Vlaamse namen. Het doel heiligt de middelen.

De hamvraag is dan nog maar of de N-VA dit Vlaams welvaartsparadijs kan realiseren. Immers, wat ze orakelen, zetten ze op geen enkel beleidsniveau om in daden. Vlaanderen heeft de jobkorting afgeschaft, Aalst heeft gekozen voor spilzucht. Op de kap van de Aalsterse burger zijn financiële beslissingen genomen die consequenties hebben voor de volgende twintig jaar. Daarnaast getuigt het onderuithalen van het land in buitenlandse media van weinig handels- en koopmansgeest. Internationale bedrijven zijn namelijk niet bezig met symboliek, wel met de sociaal-economische realiteit, met een investeringsklimaat. Een koningsportret in de gemeenteraadzaal is dan van geen belang, de jobkorting wel.

Het sociaal-economisch discours van de voorzitter en zijn volgelingen is er enkel op gericht hun Vlaams onafhankelijkheidsfetisjisme te realiseren. Gezien hun sociaal-economisch beleid, gestoeld op Vlaamse navelstaarderij en symbolenstrijd, zal dit echter niet resulteren in een Vlaams welvaartsparadijs, maar in een symbolisch en arm Vlaanderen. De belofte van een Vlaams welvaartsparadijs is hun middel, een symbolisch Vlaanderen hun doel. Vlaams machiavellisme ten top.

Reageer:
  1. Naam*
  2. E-mail*
  3. Bericht*