Wat al enige tijd in de lucht ging, is werkelijkheid geworden. De allerlaatste Congoboot, de Charlesville zal naar alle waarschijnlijkheid heel binnenkort tot schroot worden herleid. De boot maakte dan ook afgelopen week haar laatste reis, niet naar Antwerpen of een andere Vlaamse haven, maar naar Litouwen, meer bepaald naar Klaipeda. Hiermee wordt meteen ook een bijkomend hoofdstuk toegevoegd aan het blunderboek van de Vlaamse Regering.
Nochtans werden vanuit verschillende hoek pogingen ondernomen om het schip, dat een unieke erfgoedwaarde kent, te redden. Niet alleen door Erfgoed Vlaanderen, ook een private Vlaamse investeerder uit het Gentse heeft pogingen ondernomen en ook in het Vlaams Parlement werd het dossier op de agenda geplaatst. Maar veel heeft het niet mogen baten. En dat falen is voor een groot deel toe te schrijven aan de bevoegde minister, Geert Bourgeois. Op alle parlementaire vragen die hem werden gesteld, gaf hij dan wel steeds een uitvoerig antwoord, dit beperkte zich ook steeds tot het verschaffen van een overzicht van de communicatie die werd gevoerd tussen de minister, zijn diensten en de Duitse gelijken. Op geen enkel moment heeft de minister dan ook maar een enkel signaal gegeven zelf de touwtjes in handen te willen nemen. Op geen enkel moment is de minister zelf de pen gaan vasthouden bij het uittekenen van een geloofwaardig project dat het behoud van de Charlesville op lange termijn voor ogen hield. Laat staan dat er ooit sprake is geweest om financieel hier en daar ondersteuning te voorzien. Nu zou de boot verkocht zijn voor 900.000 euro. Een passende vergelijking: alle studies in het kader van het te realiseren BAM-tracé in Antwerpen hebben alles samen al 142 miljoen euro gekost, zonder dat er ook nog maar één meter snelweg bijgekomen is. En nu we toch in Antwerpen zijn, nooit heeft de stad ook nog maar enig engagement uitgesproken om de Charlesville in Antwerpen te huisvesten of om op zijn minst bepaalde stukken van het interieur te willen onderbrengen in het MAS.
De waarheid gebiedt echter ook om te zeggen dat er aan Duitse zijde finaal ook niet veel goodwill opgetekend kon worden, ook al leek die er initieel wel te zijn. Op het laatste moment werden zelfs vergunningen aangepast om de Duitse en Europese wetgeving te omzeilen. Zo was er eerst een vergunning tot versleping en verschroting. Maar die werd al vlug vervangen door een vergunning tot versleping. Dit om de strenge regelgeving rond het vervoer van afval aan hun laars te kunnen lappen.
Rest de vraag of het zover zou gekomen zijn indien er vanuit politieke hoek meer druk op de Duitse autoriteiten zou gezet geweest zijn. Echter, mijn conclusie is dat de Charlesville minister Bourgeois nooit echt geïnteresseerd heeft. Ik twijfel er dan ook aan of hij het teloorgaan van de laatste Congoboot als een echt verlies beschouwt. Waarschijnlijk niet, anders had hij het heft meer in eigen handen genomen. Jammer. Gelukkig heeft hij in 2011 de boot “François Musin” beschermd. Alhoewel, boot? Als er nu echt iets voor de sloop rijp is, dan lijkt het me duidelijk te zijn dat die laatste eerder in aanmerking komt dan de Charlesville. Nee, wie nu de laatste Congoboot wil (of meent te kunnen) redden, zal echt wel alle wind in de zeilen moeten hebben. Een dobberende minister Bourgeois of Vlaamse regering zal hierbij het verschil duidelijk niet maken…