Het handvest van de grondrechten van de Europese Unie is het eerste internationale instrument dat discriminatie op basis van seksuele oriëntatie verbiedt. Hier mag Europa fier op zijn. De overheid mag in ethische thema’s zoals LGBT-rechten niet aan de zijlijn blijven staan maar moet net de publieke opinie sensibiliseren. Cijfers uit de praktijk bevestigen dit. In Nederland, één van de drie lidstaten waar partners van hetzelfde geslacht het recht hebben te huwen, heeft 91% van de bevolking er geen enkel probleem mee een homoseksueel als buur te hebben. In Roemenië, één van de veertien lidstaten waar partners van hetzelfde geslacht geen huwelijksrechten hebben, is dit slechts 36%. Een overheid die ervoor kiest om fundamentele rechten voor elk individu met hand en tand te verdedigen beïnvloedt dus wel degelijk de publieke opinie; sterker nog, de overheid is verantwoordelijk wanneer holebi’s te kampen hebben met een klimaat van discriminatie, intimidatie en geweld.
Hoeft het, dit indachtig, dan te verbazen dat vorige week Rusland opgeschrokken werd door een gruwelijke homofobe moord? Ik betwijfel of we hier van toeval kunnen spreken. Gay Prides zijn in Moskou verboden. In 2009 dreigde toenmalige burgemeester, Sergej Tsoj, nog een eventuele samenkomst hardhandig uit elkaar te ranselen; ‘Homoseksualiteit is immers des duivels’. Vier jaar later lijkt de 21ste eeuw nog steeds veraf voor de politieke leiders van Rusland. Een nieuwe wet in de Doema, die een verbod oplegt op homopropaganda, krijgt de steun van president Vladimir Poetin. Er zijn leden van de Doema die nog verder willen gaan en de wet verder willen aanscherpen door het rechtvaardigen van homoseksualiteit strafbaar te stellen. Rusland draait de klok hiermee nog verder terug. De rechtvaardiging luidt dat het overgrote deel van de bevolking deze politiek van ‘traditionele waarden’ steunt. Maar dit is geen rechtvaardiging, dit is net een aanfluiting van rechtvaardigheid. Politici horen niet het buikgevoel van de bevolking te vertalen. Politici horen een beleid te voeren dat goed is voor elk lid van de bevolking, dat het fundamentele principe dat iedereen dezelfde rechten bezit moet garanderen en beschermen. Politici hebben de taak de bevolking te sensibiliseren en de samenleving te verbeteren. Politici in België hebben zich in het verleden van die taak gekweten.
Eveneens vorige week werd immers bericht dat België het op één na homovriendelijkste land in Europa is. Dit komt door onze wetgeving die ernaar streeft dezelfde rechten te bieden aan elk individu; ook wanneer het op huwen en adopteren aankomt. En niet toevallig staat ons land ook op de vierde plaats qua tolerantie in de samenleving ten aanzien van holebi’s. Ons land voert dus een lovenswaardig beleid en heeft het recht en de plicht om deze strijd ook binnen Europa en daarbuiten aan te moedigen.
Tijdens een volgend bezoek van president Poetin aan de EU zou ik alvast de regenboogvlag laten wapperen en hem vragen zijn excuses aan te bieden aan de familie van de man die vorige week op een gruwelijke manier overleed in Moskou en aan alle holebi’s ter wereld. Of hij dit ook zal doen valt te betwijfelen, immers: ‘sorry seems to be the hardest word’, nietwaar Elton John?