Nieuwsberichten de afgelopen twee weken over één en hetzelfde onderwerp vervulden mij de ene keer met fierheid, de andere keer met weerzin. Vorige week kon ik vol fierheid lezen hoe in Nieuw-Zeeland en Uruguay voor het homohuwelijk werd gestemd. Deze landen zijn hiermee toegetreden tot een select groepje van landen dat zich engageert om al haar burgers dezelfde fundamentele basisrechten te geven. Het overgrote deel van deze landen bevindt zich voorlopig binnen Europa.
Maar ook op het oude continent is er nog werk aan de winkel. De fierheid die ik voelde sloeg namelijk al snel om in weerzin door berichten uit Frankrijk. Het land staat al enkele maanden in rep en roer omwille van het voornemen het homohuwelijk goed te keuren. Dit klimaat was de afgelopen weken verder verzuurd en zelfs gewelddadig geworden; Franse politici werden met de dood bedreigd omwille van hun engagement, betogingen mondden uit in gevechten met de politie en een homobar werd kort en klein geslagen. De Franse conservatieve krachten blijken duidelijk niet opgezet met dit initiatief iedereen als een gelijk individu te behandelen.
Met stijgende verbazing en weerzin keek ik de afgelopen weken dan ook over onze landsgrens naar het zuiden waar Frankrijk, het land waar de basis is gelegd voor onze huidige liberale democratie, zichzelf leek te zijn verloren. De Franse revolutionairen hadden immers een maatschappij voor ogen waarin elk individu als een gelijke over dezelfde rechten zou beschikken. Ik onderschrijf volmondig dit voornemen. Elk individu, zonder discriminatie op basis van sekse, geloof of geaardheid, moet zijn of haar eigen leven kunnen invullen naar zelfbehagen. Tot zover de mooie Franse theorie de afgelopen maanden.
Liberalen in België hebben in het verleden alvast het goede voorbeeld gegeven. Rond de eeuwwisseling hebben we de kar van de ethische problematiek getrokken met als gevolg dat holebi’s, net als elk ander individu kunnen trouwen, kinderen adopteren en een gezin stichten. Er bestaat immers geen eerste- en tweederangs vorm van liefde. Een regering heeft dan ook het recht niet om bepaalde mensen als tweederangsburgers te behandelen op basis van hun seksuele voorkeur. Zolang er legislatieve obstakels zijn die dit wel doen, is er sprake van discriminatie en zijn wij mede verantwoordelijk voor de beeldvorming dat sommige mensen meer gelijk zijn dan anderen.
Liberaal België heeft dit beseft en heeft reeds stappen gezet om elk individu dezelfde rechten te geven.
Dinsdag sloeg mijn weerzin om in fierheid. Frankrijk toonde opnieuw te willen aanknopen met haar verleden. Het homohuwelijk en de mogelijkheid voor holebi’s om te adopteren werd na de senaat namelijk ook door de volksvertegenwoordigers goedgekeurd. In tegenstelling tot het spreekwoord heeft het nu in Brussel geregend en in Parijs gedruppeld.
Jean-Jacques De Gucht